Even in mijn arm knijpen!

Oh jongens…. het is echt gebeurd, ik heb vandaag op een gletsjer gewandeld en zó veel moois gezien! Omschrijven kan ik het bijna niet, maar ik doe een poging.

De tour van vandaag bracht ons gezelschap over de Icefields Parkway naar diverse mooie punten. De weg zelf staat bekend als één van de mooiste wegen er wereld en dat snap ik. Zeker op een dag als vandaag, waarop er nauwelijks een wolkje aan de lucht was en de eerste herfstkleuren aan de bomen te zien zijn. Links en rechts bergen met verse sneeuw op de toppen.

Vanochtend vroor het toen we weggingen, het gras was berijpt. De opwarming door de zon zorgde ervoor dat de rijp verdampte en er soms een laagje mist over de weg hing. Magisch.

Chauffeur Mike vertelde onderweg veel over de geschiedenis, geologie en nog veel meer. Veel geleerd. We stopten een aantal keren, waaronder bij de Athabasca Falls.

Een ijsvlakte mag pas een Icefield (bevroren meer) heten als er tenminste 2 gletsjers (bevroren rivier) uit voortkomen. Columbia Icefield heeft er 6, waarvan we er 3 hebben gezien. We stapten van de bus over in een Snowcoach en reden via een afdaling van 36% (!) de Athabasca gletsjer op. Dat ging in een heel laag tempo, de chauffeur noemde het ’s werelds langzaamste achtbaan. We mochten uitstappen en rondlopen, maar wel binnen het als veilig aangeduide gebied. Daarbuiten kunnen gletsjerspleten zitten die je niet ziet, maar waar je wel in kunt vallen. Een stuk verderop op de gletsjer stonden tenten. Hier is Nasa met onderzoeken bezig. Met name met een rijdende robot die ze op Saturnus willen plaatsen.

Vervolgens zijn we over de Skywalk gelopen, zoals je op de foto’s kunt zien een loopbrug met een glazen vloer, op grote hoogte. Ook al indrukwekkend.

Ik laat de foto’s verder maar voor zich spreken. Ik kon echt niet kiezen, dus het zijn er veel vandaag 😉 Geloof me, ik heb er nog veel meer.

Willen jullie nog iets grappigs horen? In het gezelschap bevonden zich ook van die typische toeristen die luidruchtig zijn (ook als de gids vertelt), overal foto’s van willen maken waar ze vooral zelf zo goed mogelijk op staan en die totaal niet luisteren naar de “instructies”, bv hoe laat de bus weer verder gaat. De planning moest best strak zijn, vanwege de volgende onderdelen van het programma en omdat er ook andere groepen op de gletsjer willen. Het betreffende deel van het gezelschap was structureel te laat terug en moest dan ook nog aangespoord worden om weer in te stappen. Nou goed, jullie hebben een beeld, toch?! Op de gletsjer stapten de meesten van ons keurig op tijd terug in de Snowcoach. De chauffeur toeterde vervolgens uitbundig om de anderen aan te sporen. Georgie, de gids van vandaag, telde de koppen en zei dat we konden gaan. Terwijl we wegreden brak er enige paniek uit onder een paar gasten…. er ontbrak toch nog iemand. Helaas……. stoppen of omdraaien was niet mogelijk, de dame bleef op de gletsjer achter en moest maar met een ander voertuig terug zien te komen om zich later weer bij ons te voegen. Heel eerlijk, met diverse andere gasten heb ik er smakelijk om moeten lachen. Die zal voorlopig niet te laat komen, denk ik…… 😉 😉