Laatste dag aan de westkust

Hoeveel Nederlanders heb je nodig om het afvalwater uit een camper te lozen? Wel 3 en dan zijn ze nog een hele tijd bezig…..
Vanochtend moest ik al vroeg richting de veerpont, dus gisteravond al zoveel mogelijk de camper in orde gemaakt om in te leveren. In de middag had ik al opgezocht hoe het ook weer zat met het lozen van het afvalwater, eerst zwart (WC) en dan grijs (afwaswater), maar waar zaten toch die kleppen die je dan uit moet trekken? Nergens te vinden. Bij hele nieuwe campers (en dat was mijn Big Girl, want ze had pas 4000 km op de teller toen ik haar ophaalde) kan het elektronisch zijn. “Nou, dan zullen het die knopjes op het paneel binnen wel zijn. Eerst maar de afvoerslang aankoppelen.” dacht ik. Ik draai de dop van de afvoer er af om de afvoerslang daarop aan te kunnen sluiten, maar direct spuit het water alle kanten op. Lichte paniek… Met veel pijn en moeite de dop er terug op gedraaid en toen maar aangeklopt bij de vlak na mij aangekomen buren, ook Nederlanders.
De buurman en ik hebben alles afgezocht, geen kleppen te vinden. Juist toen ik zei dat ik hem dan wel in zou leveren met volle tanks, bedacht ik dat ik de bovenstetl trede van de trap er af kon halen en dat daarachter nog een klepje zat. Daarin lagen een klapstoeltje en een hakbijl(!). En ja hoor…. daar zaten ook de kleppen. De grijze bleek bovendien open te staan, waardoor het water dus direct naar buiten kwam. Met behulp van de buurman en buurvrouw het overige water geloost zoals het moest, maar intussen was het donker en stonden we met een zaklampje te frutten. Ik was héél blij met hun hulp.
De reis verliep vandaag voorspoedig en het inleveren ging ook heel snel. De jongeman die alles nakeek zei dat hij vandaag nog geen camper had gezien die zó schoon was. Ik verbaasde me daarover en zei dat me leek dat dat toch echt de bedoeling was. Ik kreeg hem tenslotte ook brandschoon mee. Veel mensen blijken daar toch anders over te denken. Bij zijn rapportage met vinkjes, stond ook een vrij in te vullen vakje. Daarin schreef hij “very clean!”. Gek misschien, maar daar word ik dan toch een beetje blij van 😉
Met de shuttle netjes bij mijn hotel afgezet. Jongens, ik heb me hier toch een suite….. ik zal jullie niet met alle details vermoeien, maar laat ik zeggen dat ik kon kiezen waar ik dit blog ging zitten typen: aan één van de twee bureautjes, op het bankje, op één van de fauteuils of op het bed. Bizar groot dus.

Omdat alles zo soepeltjes verliep, had ik voldoende tijd om naar Capilano Suspension Bridge Park te gaan, dat in het noorden van Vancouver ligt en waar om het kwartier vanaf diverse punten in de stad een shuttlebus naar toe rijdt.
De suspension bridge zelf hangt er al meer dan 100 jaar, in de loop der tijd zijn daarnaast een boomkroonpad en en skywalk gemaakt. Het was er heel druk en erg toeristisch, maar dat maakt de wandelingen niet minder mooi. Ze duren alleen wat langer, omdat er steeds wel iemand voor je staat die een foto wil maken van iemand voor een bepaalde achtergrond.
De hangbrug zelf… tja…. Eerlijk gezegd vond ik die in Elk Falls mooier. Het uitzicht was daar sowieso mooier. De Capilano bridge is bovendien helemaal niet doorzichtig (je loopt op planken). Door de constante stroom mensen, zwaaide hij wel behoorlijk heen en weer. Je aan de zijkant vasthouden moest hier dus wel, gewoon om niet om te vallen.

Morgenmiddag stap ik in de trein “The Canadian”. Die rijdt in 4 dagen naar Toronto, maar na ruim een etmaal zijn we in Jasper in de Rocky Mountains, waar ik een week ga verblijven, voordat ik met de trein de overige 3 dagen naar Toronto afleg.
Geen idee hoe het met de bereikbaarheid in de trein zit, dus het zou zomaar een dag stil kunnen blijven 😉