Weer een andere omgeving, onze laatste locatie 😢

24-2 hier, maar bij jullie al 25-2, dus naast me zit een ongeduldige (bijna) jarige… 😜.

Gisteren van Flores naar Rio Dulce. Er was, zoals we inmiddels gewend zijn, een kleine misvatting over de plaats waar wij opgehaald zouden worden, maar het kwam allemaal weer goed. Het was maar een ritje va 3,5 uur, dus we waren er zo. Bij het shuttlepunt werden we opgehaald door een bootje van het hotel. We hebben weer een bijzondere plek uitgekozen. De kamers zijn “hutjes” die op palen in het water staan. Je loopt over een doolhof van vlonders naar je kamer.
De kamer zelf is dan ook weer speciaal…. Men neme een trapezium vorm van beton, tamponneert verf op de muren, bouwt in het midden een verhoging van beton, legt daar een matras op en voilá je hebt een boxspring… 😱. Daarachter zet je een muurtje, gooit er natuursteen tegenaan en daar is je badkamer. Verder wat betonnen randen langs de kanten bij wijze van tafel, de buitenkant betimmeren en klaar is Kees.
In de algemene ruimte / het restaurant genoeg plek om te chillen en het eten is nog lekker ook. Geen klagen dus.
Het bed is overigens een kingsize hemelbed, terwijl we meestal in een twijfelaar hebben geslapen. Prima dus, beetje hard… 😕.

Vandaag een boottocht naar Livingston gemaakt. Livingston ligt aan het eind van Rio Dulce waar deze de baai van Atamique in loopt.
We werden bij ons hotel opgehaald en haalden daarna nog andere toeristen op. We begonnen onze tocht in de andere richting, nl naar het meer Izabal en het daaraan gelegen kasteel van San Felipe. Daarna haalden we nog een aantal locals op op diverse plaatsen.
De vaart vervolgde langs een vogeleiland, een baai vol waterlelies, warmwaterbronnen, mangrovebossen en een grote groep pelikanen. Theo heeft honderden foto’s alleen al van de vogels gemaakt. Het was dan ook weer een erg mooie tocht. Buiten de geijkte punten van de tocht, hebben we traditionele vissers aan het werk gezien en een zeekoe gespot.

De boot fungeerde ook als waterbus en koerier, dus we hebben onderweg de nodige plekjes gezien, zoals een drijvende tandartspraktijk. Ik was acuut heel blij dat ik een dag voor ons vertrek nog even naar de tandarts in Nederland ben gegaan…

Livingston zelf viel ons nogal tegen. Uit diverse stukjes op internet hadden we opgemaakt dat het een Caribisch aandoend stadje zou zijn. Nu heerst er inderdaad een wat andere sfeer en de bevolking is wat meer divers, maar verder niets nieuws onder de zon. We kozen dan ook een overdekt terras aan de baai en hebben daar heerlijk genoten van het uitzicht, onder het genot van een lunch.
Op de boot een Nederlandse jongedame op wereldreis ontmoet en genoten van haar verhalen.

Morgen overdag willen we nog op één of andere manier de natuur in en morgenavond uit eten voor het feestvarken. Woensdag uitdrijven richting thuisreis, donderdag reizen we naar de luchthaven. Hoezeer we ook van deze reis genoten hebben en nog genieten, het eigen bed en de eigen douche lonken ook wel weer… 💖