Maandag schreef ik nog enthousiast dat ik me al meer mens voelde, maar een wandeling naar het museum, dat gesloten bleek, was eigenlijk al te veel. We hebben de rest van de dag lezend en slapend doorgebracht op de hotelkamer.

Gisterochtend, dinsdag, zouden we om 06.00 uur opgehaald worden door een privé chauffeur die ons naar een ophaalpunt van de shuttle naar Huehuetenango zou brengen. Uiteraard stonden wij 10 minuten voor tijd buiten klaar. Nadat we zo’n beetje de halve stad die voorbij kwam op weg naar het werk goedemorgen hadden gewenst en het al licht was, was er nog geen chauffeur te bekennen. Dus om 07.00 uur Patrick wakker gebeld. De chauffeur bleek dronken in zijn bed te liggen…. Patrick loste het keurig op: een andere privé chauffeur heeft ons helemaal naar Huehuetenango gebracht.
We dachten al dat we voor deze dagen een wat luxer hotel hadden geboekt en dat klopt. Een groot verschil met waar we vandaan komen. Ook even lekker!


Toen we ’s middags de stad verkenden, bleek het verschil met de eerdere plaatsen ook groot. Hoewel Huehue in het Guatemalteekse hooggebergte ligt, is het een heel andere plaats. Slechts een enkeling in klederdracht ipv bijna alle vrouwen en meisjes, vrij weinig mensen spreken Engels, weinig toeristische standjes, weinig straatverkopers, weinig tot geen toeristen. In het centrum waren wij dan ook soms degenen die de aandacht trokken 😀.
Huehue is een universiteitsstad. Theo werd aangesproken door een jongeman, opvallend genoeg in het Engels. Hij vroeg waar Theo zijn camera had gekocht. Nu word je regelmatig gewaarschuwd voor straatrovers, dus werden we wat achterdochtig, zeker toen hij zei dat zijn vrienden achter ons liepen en met ons wilden praten. Bleken het drie keurige studenten te zijn die grafisch ontwerp studeren en met een beurs van de Amerikaanse ambassade extra werken aan hun Engels. Dat wilden ze graag met ons oefenen. Hartstikke leuk! Ze waren wel verbaasd dat wij uit Europa kwamen, ze vonden dat we er uit zien als echte Amerikanen. “We are as big as Americans, but we really aren’t”. Daar konden ze wel om lachen.

Vandaag vonden we het tijd voor eindelijk weer iets actiefs. We wilden Zaculeu bezoeken. Hier zijn Maya ruïnes en een museum. Uurtje lopen vanaf het hotel. Nou ja, officieel 40 minuten, maar dat is zonder rekening te houden met stops om de route te bepalen en foto’s, foto’s, foto’s 😅. Onze eerste kennismaking met Maya bouwwerken, die ook nog eens in een prachtige omgeving van bergen lagen. Zo mooi!


Toen we er een tijdje waren, werden er een paar schoolklassen losgelaten op het terrein. Ze gingen er picknicken en sporten. We moesten even aan het idee wennen, maar eigenlijk heeft het iets heel moois dat jongeren zo vertrouwd raken met hun geschiedenis en nieuw en oud zich zo vermengen.
Natuurlijk wilde Theo wat jongeren fotograferen. Hilariteit alom, een hoop gegiechel, maar het mocht wel. Mooie foto’s!!

Vanmiddag in Huehue werden we opnieuw aangesproken op straat. Dit keer door een vrouw die 15 jaar in Memphis heeft gewoond en nu 3 jaar hier is. Ze wil graag terug, maar schat dat het nog 3 jaar duurt eer de papieren in orde zijn. Drie jaar! Kosten zijn onderdeel van het probleem. Paspoort voor haar en 3 kinderen kost $ 140 p.p. Terwijl een maandsalaris hier zo’n $ 500 is.
Bevestigt ook het beeld dat wij in alle plaatsen tot op heden gekregen hebben. Er stonden op 2 plekken lange rijen: voor het gemeentehuis en in het weekend voor de bank.

Morgen gaan we door naar Todos Santos, naar men zegt een plaats waar men nog leeft zoals tientallen jaren geleden en waar ze wars zijn van moderne dingen. Wij zij benieuwd!

Theo heeft trouwens blaren 😢. Niet op zijn voeten, maar op zijn hoofd 😱. We hebben echt vanaf dag 1 steeds als we naar buiten gingen factor 50 gesmeerd en Theo draagt altijd een petje. Nou… Bijna altijd. Afgelopen zondag in ChiChi was het bewolkt en was Theo een petje vergeten. Toen we op de trappen van de kerk gingen zitten om alles te bekijken, piepte de zon wat vaker door de wolken dan bedacht. We hadden wel in de gaten dat zijn hoofd rood was, maar pas vandaag toen hij onder zijn petje zelfs last kreeg en we nog eens goed gingen kijken, bleken er heel veel kleine blaartjes te zitten. Nog beter oppassen dus! Vandaag een extra petje gekocht en gelukkig zijn de voorspellingen voor Todos Santos 18 graden en bewolkt (vandaag onbewolkt en zo’n 30 graden).

Categorieën: Guatemala 2020

2 reacties

Déesirée Olfers · 13 februari 2020 op 08:37

Aan jullie natuurlijk. Een mooi verhaal weer. Ik zou ook achterdochtig zijn. Je weet maar nooit.
Maar daaruit is toch een mooi plaatje gekomen. Ik loop achter met het lezen van jullie verslagen.
Heb ze maar even geprint zodat ik ze thuis om mijn gemak kan lezen. Maar ja, dat zou ik het weekend ook doen! Wel een avontuur zover als ik het heb gelezen. Jullie maken toch ook altijd wel wat raars mee. Ik blijf jullie volgen en kijk uit naar het mooie fotoboek wat vast weer komen gaat.
Ik kreeg telkens trouw jullie mailtjes, maar helaas nu niet meer. Deze heb ik vanuit Joke haar agenda naar mij gestuurd. Weet niet hoe het komt. Ik zal het in de gaten houden. Had me aangemeld voor Desiree.olfers@tilburg.nl en familieolfers@ziggo.nl. Weet niet of dit altijd automatisch gaat? Geniet nog lieve mensen van jullie avontuur. En ik geniet weer met jullie mee!!!! liefs Desiree xxx

Anja den Btoeder · 13 februari 2020 op 14:22

Fijn dat jullie weer zijn opgeknapt!
Wat een interessante ontmoetingen en verhalen die mensen delen. Heerlijk dat het (nog) niet super toeristisch is daar.
Ongelofelijk dat Maya’s destijds al zulke tempels konden bouwen! Mooie foto’s die al bij de blog zitten, benieuwd naar de rest. 😂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.