Vanochtend vroeg van Whanganui naar Upper Hutt gereden. Voor de komende dagen hebben we daar een camping vanwaar we met het openbaar vervoer naar Wellington kunnen. Leek ons relaxter dan met een camper door de hoofdstad toeren.
In Upper Hutt aangekomen, hebben we eerst het huis opgezocht waar Kitty destijds een tijd bij familie gewoond heeft. Het duurde even eer ze het herkende, maar langzamerhand kwam het terug: “daar beneden sliep ik, daar links boven is de woonkamer”. Tuurlijk even foto’s gemaakt, wat de huidige eigenaar er toe bracht naar buiten te komen en te vragen of hij ons ergens mee van dienst kon zijn. Het gebeurt hem nl niet iedere dag dat in deze rustige buitenwijk een camper voor komt rijden en toeristen foto’s gaan maken van zijn huis ;-). Natuurlijk uitgelegd waarom en hij vroeg ons zelfs binnen voor een kopje thee. Dat hebben we maar niet gedaan, maar wel even doorgesproken over de indeling van het huis en de omgeving etc. Onderweg riep een aantal naambordjes vage herinneringen op, maar waaraan??
Na de camper geïnstalleerd te hebben met de bus naar het treinstation van Upper Hutt gegaan. Vandaar zouden we de trein nemen naar Wellington, net als vroeger. Helaas wordt er aan het spoor gewerkt en rijden er bussen ipv treinen. Dat duurde dus iets langer.
In Wellington als eerste met de Cable Car naar boven gereden. Een systeem dat 113 jaar geleden werd ontworpen om de stad en omringende heuvels beter met elkaar te verbinden. Nu nog steeds in bedrijf, maar wel vnl voor toeristen. Vervolgens zijn we door een gedeelte van de botanische tuin naar beneden gelopen om weer in het centrum uit te komen. Een prachtig stuk afwisselende natuur, midden in de stad.
Daarna hebben we te voet een aardig gedeelte van de binnenstad doorkruist en alvast bekeken wat we morgen willen gaan doen. Goede Vrijdag is hier en nationale feestdag, zodat het overal vooral erg rustig was. Op weg naar Wellington kwamen we er al achter dat wij blijkbaar de verkeerde kant op reden. In tegenovergestelde richting een langgerekte rij van auto’s. Leek ons wel prima, hebben wij hier de ruimte!
Vanavond terug naar de camping in Upper Hutt was iets ingewikkelder…. Allereerst stonden er in Wellington heel veel bussen en zo mogelijk nog meer chauffeurs en conducteurs, maar niemand wist precies wie welke kant op moest en hoe laat. Nou ja, uiteindelijk in een bus vol met luidruchtige jongeren naar Upper Hutt. “Zo” dachten we “nu even met de plaatselijke bus 10 minuutjes verder” . Een zwerver was zo lief ons te helpen zoeken naar de juiste lijn. Helaas moest hij concluderen dat de laatste bus 10 minuten daarvoor vertrokken was. M.b.v. een medewerker van de bus dan maar een taxi gebeld. Die was er gelukkig snel. Met een taxi op een camping aankomen gaf wel een behoorlijk decadent gevoel. Dit gaan we morgen anders doen: camper op de park & ride bij het Upper Hutt station!
We hebben trouwens nog iets geleerd over het OV in NZ: je hoeft alleen te betalen als er een “guard” aan boord is, anders reis je gratis??! Bij het instappen wilden we nl een kaart kopen, maar de chauffeuse zei: “zolang er geen guard is, reis je lekker gratis”. De bussen hadden ook inderdaad geen kaartjesautomaat, chippaal o.i.d.
