Nou, de heenreis zit er op! Raar maar waar, die 24 uur vliegen gingen best snel voorbij. Lezen, slapen, puzzelen, slapen, serie kijken, slapen…..Twee vluchten die weliswaar een beetje vertraging op liepen, maar verder prima zijn verlopen. Heel knap dat ze het voor elkaar krijgen om je lichaam en geest zo voor de gek te houden, dat het toch echt gewoon als na middernacht voelde toen we vanochtend om 00.30 uur landden op Auckland. Twaalf uur verder dan de Nederlandse tijd.
Net voet op Nieuw-Zeelandse bodem gezet en al in aanraking gekomen met het bevoegd gezag….. We wisten van de strenge regels rondom levensmiddelen meebrengen en hadden dat dus niet gedaan. Om de binnenlandse natuur, akkerbouw en veeteelt zoveel mogelijk te beschermen, doet men er alles aan om te voorkomen dat je vreemde ziektes het land binnenbrengt. Toen we in het vliegtuig aan moesten kruisen wat we allemaal voor gevaarlijke dingen bij ons hadden, stonden op de lijst ook wandelschoenen. Die hebben we inderdaad bij ons. Alert (of bang) gemaakt door allerlei tv-programma’s hebben we dat natuurlijk keurig aangegeven. Dit betekende dat we van douanier 1 naar 2 en toen door een donker gangetje naar nr 3 moesten om daar bij een soort mortuarium tafel plaats te nemen. “Zijn uw schoenen schoon?” Uh…. Nee, niet echt. “Laat maar zien!”. Die van Theo konden er net meer door, maar die van Kitty moesten mee naar achter, waar ze schoongemaakt werden. Dat is nog eens service ;-). Toen de douanier terug kwam, liepen twee marechaussees voor hem uit. Hij gaf de schoenen terug, keek Kitty aan en zei: “Je mag even met die heren mee lopen, ze willen het met je hebben over je vieze schoenen!” “Okay” kreeg hij als bedremmeld antwoord. Waarop hij met een big smile terug keek en zei “ik houd je natuurlijk voor de gek!”. We hebben er met z’n drieën smakelijk om gelachen. Terwijl de tassen door de scan gingen, fluisterde hij wat met een collega. De manier waarop die ons vervolgens grijnzend aan keek, liet niets te raden over.
Nog even een sim kaart gekocht en toen op zoek naar een manier om bij ons hotel ergens op de luchthaven te komen. Na slechts een paar minuten wachten kwam er een shuttle busjes voorrijden dat ons naar het hotel bracht. Keurig hotel en ook hier erg vriendelijke bediening.
De temperatuur buiten was ook midden in de nacht nog aangenaam, maar het warme welkom zat zeker ook in de houding van de Nieuw-Zeelanders.
Na een goede nachtrust vanochtend ons campertje opgehaald, boodschappen gedaan en naar de eerste bestemming, Waitomo, gereden. Aan de “verkeerde kant” rijden, met ook nog het stuur aan “de verkeerde kant” ging Theo uitstekend af. Veel mooie uitzichten gezien onder weg. Een leuke, nette, kleine camping gevonden en eerst maar eens alles uit de tassen in de kastjes gaan doen. In een bescheiden campertje nog best een kunst, maar het is gelukt!
Vandaag stond er verder niets op het programma. Lekker boekje gelezen, op ons gemakje gekookt en gegeten en nu aan het genieten van het campingleven: buiten zitten met een boekje en kopje koffie. Mmmmmm…..
Morgen gaan we de Gloeiwormengrot in en een wandeling maken.
Categorieën: Nieuw Zeeland 2015
