We zaten ons vanochtend bij het ontbijt te bedenken dat dit echt een land voor Ma zou zijn… We zaten nl aan de nasi 😉
Vandaag de Borubudur bezocht. Indrukwekkend!! We hebben hem beklommen zoals het hoort: vanaf de oostelijke ingang iedere galerij met de klok mee rond gelopen. Mooie taferelen in de muren gezien. Bovenaan zijn niet alleen de stupa’s schitterend, maar het uitzicht ook adembenemend. Er is eigenlijk geen afbeelding die recht doet aan wat je ervaart als je bovenaan staat.
Toen we langs twee dames liepen die foto’s maakten, gingen ze druk gebaren. Ik (Kitty) dacht dat ze samen op de foto wilden en bood hulp aan, maar nee…. ze giechelden en zeiden datze zo graag met mij op de foto wilden ;-);-). Later ook nog een met Theo er bij. Zij kwamen uit papoea. Toen ze hoorden dat wij uit nl komen: “jij bentaltijd de beste!!”. 😉 (heb maar niet gevraagd waarin).
De taxichauffeur die onsvanochtend gebracht heeft, hoefde van ons niet te wachten (pffff….. mafkees!). Bleken er geen rijen taxi’s te staan om ons terug te brengen. Niet getreurd :een van de tientallen opdringerige verkopers wist wel een rental car met professional drivervoor ons. Budi bleek een schot in de roos! Vriendelijk, zeer rustig rijdend en net mooie verhalen in zijn beste Engels over Java.
Hij heeft ons naar het waterpaleis van de Sultan van Yogya gebracht en daarna naar ons hotel. Het waterpaleis was de vakantievilla van de eerste 3 sultans van Yogya. De nu heersende sultan is de 10e. Het vakantiepaleis gebruikt hij niet meer. Morgen bezoeken we zijn “normale paleis” . De gids die ons het waterpaleis en de tunnels + ondergrondse moskee liet zien, heeft er meteen wat lessen geschiedenis, demografie en politicologie bij gegeven, Leuk!! Zo heeft de 9e sultan in Leiden gestudeerd met Juliana. Vandaar hij bij de onafhankelijkheidsverklaring Yogya terug kreeg. Hij koos ervoor bij de Republiek Indonesie te gaan horen. Binnen de muren van het waterpaleis staan nu alkemaal huisjes. Iedere familie van wie iemand voor de Sultan heeft gewerkt erft van generatie oo generatie het recht hier te wonen en de plicht om iemand ( kosteloos ) voor de Sultan te laten werken. Dat laatste is tegenwoordig meer traditie dan een plicht.
Al met al valt vooral op hoe trots Indonesiers zijn op hun land, maar wel met af en toe een realistische, kritische noot.
Theo kan hier geen droog brood verdienen. Vanaf je 17e mag je bromner en auto rijden. Even paar vragen beantwoorden en stukje rijden. Klaar!! Verklaart een hoop….
Budi vroeg nog naar weer in nl. Toen we het hadden over vriezen, vroeg hij hoe heeeel veeel ijs ook weer heet. Snow?! Jaaaa, dat bedoelde hij 😉
Categorieën: Indonesië 2012
