Water en droogte direct naast elkaar

Luxe hoor, de hele dag rondgereden worden door een chauffeur in een pick-up truck en de tijd aan jezelf hebben.

Er was vandaag maar 1 ding dat niet aan mijn verwachtig voldeed. Het bezoek aan de “koffieplantage” was niet meer dan een restaurant met een koffiewinkel. Wel van een bekend Laotiaans merk, Sinouk. Ze hebben een ruimte waarin uitleg over koffieteelt wordt gegeven, maar die was gesloten. De bijbehorende botanische tuin is ten prooi gevallen aan de droogte en lag er treurig bij. Gelukkig was er genoeg om deze dag toch tot een mooie dag en mij tot een tevreden mens te maken ☺️.

De rit voerde langs diverse watervallen die totaal verschillend waren en allen indrukwekkend. De eerste was Tad Fane. Ik heb geen hoogtevrees, maar dit was wel duizelingwekkend hoog. Er is een parkje met een uitkijkpunt en wat andere activiteiten recht tegenover deze twee watervallen. Het lukt mij nooit om op een foto de diepte over te brengen, maar laat me je vertellen dat er bij een uitkijkpunt een vierkant net gespannen was waar je op kon stappen om nét een beter zicht op de waterval te hebben. Een moeder kwam er met haar volwassen dochter aan. Moeder maakte angstige geluidjes en ging op een bankje zitten met haar gezicht afgewend. Ik begreep haar volkomen. Het idee alleen al dat één van mijn kinderen daarop zou gaan staan 🥶😰. Het kon echter nog erger: je kunt er ook ziplinen over de kloof van 350 meter diep. Naast je gaat er dan een medewerker precies gelijk met je op met een telefoon in de hand om je te filmen. Zag er spectaculair uit!

Een paar kilometer verderop lag de Champee waterval. In tegenstelling tot de Tad Fane is deze heel breed en kun je in het meer onderaan zwemmen, waardoor je zelfs achter de waterval kunt komen. Het was er lekker rustig en er stonden wat stoelen, waar je op kon gaan zitten om het geheel in je op te nemen. Heel ander sfeertje dus.

De derde was de Tad Gneung. Hier kon je eerst boven langs de waterval en omringende stroompjes lopen waar buffels in het water stonden en bruggetjes e.d. waren aangelegd. Daarna kon je afdalen over een flink aantal trappen, waarbij je aan het begin moest limbodansen onder de kronkeltakken van de bomen door. Voor mij was het niet veel meer dan goed bukken hoor, als ik tenminste niet was vergeten mijn rugzak af te doen 😆. Ik zag een lange Française over de laatste tak heen stappen. “Veel makkelijker” zei ze, ja, ja voor haar wel. Maar de klauterpartij naar beneden was het zeker waard. Beneden was het een stuk koeler en kreeg je de nevel van de waterval lekker over je heen. Om een beeld te geven van hoe overweldigend hoog die is: op foto 1 zie je bovenaan een stipje. Dat is een mens! Op foto 2 zie je linksonderaan een man staan.

Tussendoor een tentje aangedaan om koffie te drinken. Laotiaanse koffie is trouwens erg lekker! Na de watervallen dus naar de koffieplantage, die dat niet echt was en op de terugweg nog een korte stop bij jawel…. een waterval 🤭. Deze was niet bijzonder en dat had alles met de droogte te maken. De chauffeur liet me een filmpje zien uit de regentijd. Wat een wereld van verschil. Wat dan wel weer bijzonder (verontrustend) was, was de jongen die stond te vissen…..

Verder vandaag onderweg heel veel indrukken op gedaan. De weg voerde ons over het Bolaven-plateau, waarbij we door veel kleine dorpjes kwamen. Afwisselend mooie, goed onderhouden huizen en schamele optrekjes, waarvan je hoopt dat er niemand woont. De was die hangt te drogen en de schotelantennes doen helaas anders vermoeden.
De aarde is op de meeste plekken bruinrood, de begroeiing soms dor en droog. Doet me aan de outback van Australië denken. Nooit geweest hoor, maar verhalen en foto’s roepen dit beeld op.
Ik had nog geluk dat ik in de cabine van de pick-up mocht zitten. Ik heb legio pick-ups of trekkers gezien waar kinderen in de laadbak zaten!
We reden een “loop”. De receptionist van het hotel had gezegd dat er op de terugweg niet veel te zien was. Dat denkt hij maar! We passeerden ettelijke , vanwege wegwerkzaamheden tijdelijk aangelegde bruggetjes. Nou ja, als de vrachtwagens er overheen kunnen, zal het ons ook wel houden toch? Het gepiep en gekraakt heb ik naar zoveel mogelijk genegeerd 😜.
Af en toe zorgden de stofwolken voor heel beperkt zicht. Verder liepen er veel buffels en geiten langs de weg, maar ook midden op de weg. Zij laten zich niet opjagen door een vrachtwagen of pick-up truck, die rijden wel om ze heen en dat gebeurt dan ook voortdurend.

Daartegenover ook veel koffievelden gezien, met name rondom de watervallen. Kilometers koffieplanten waar we tussendoor reden.

Ik heb, denk ik, aardig wat Laotiaanse woorden gesproken vandaag, maar geen flauw idee wat ze betekenen! De chauffeur sprak in het geheel geen Engels. Af en toe riep hij een woord, als ik dat dan herhaalde knikte hij heftig en ging er kennelijk vanuit dat ik hem dus begrepen had. Af en toe gooide hij er wel een woord uit dat volgens mij Engels moest zijn, maar dat niet in mijn vocabulaire voor komt, dus daar kwamen we ook niet verder mee 🤣. Hij was hartstikke vrolijk en vriendelijk en we hebben een prima dag gehad samen. De dingen die ik hem onderweg graag had gevraagd, heb ik daarna maar opgezocht. Lang leve Google.