Tandje terug..

Vanochtend direct na het ontbijt op pad gegaan. Luang Prabang is de voormalige hoofdstad van Laos, maar is een kleine stad met minder dan 50.000 inwoners. Van het hotel heb ik een kaartje gekregen met de bezienswaardigheden. Toch af en toe Google Maps nodig om het beter uit te vogelen. In tegenstelling tot het Vietnamees, dat ook andere letters kent, maar nog wel herkenbaar is het Laotiaans nauw verwant aan het Thais en is, voor mij, nauwelijks herkenbaar. Zo is de naam van het nationaal museum: ຫໍພິພິທະພັນແຫ່ງຊາດ ແຂວງຫຼວງພະບາງ. Je snapt me denk ik wel…

De temperatuur ligt hier wel even iets anders dan in de laatste weken in Vietnam. Het grootste deel van de dag was het boven de 30°. Het is nu 20.30 uur en nog steeds 27°. Verstandig dus om het tempo aan te passen. Rustiger lopen, op tijd pauzeren en genoeg drinken. In de loop van de dag kreeg ik dat wel onder de knie en om me heen zag ik allerlei manieren waarop mensen verkoeling zochten: onder een paraplu lopen, in het museum net iets langer blijven staan in de luchtstroom van een ventilator, een ventilatortje in de hand of een waaier. Tot mijn schrik zag ik dat er momenteel in Angkor Wat in Cambodja, waar ik komend weekend naar toe ga, temperaturen van boven de 40° heersen. Tegen de tijd dat ik er ben zou dat gedaald moeten zijn🤞.

Dat allemaal gezegd hebbende: wat een prachtige stad is dit. Een mix van goed bewaard gebleven tempels en koloniale Franse gebouwen en dat alles gelegen aan de Mekong rivier. De oplettende lezer komt dit bekend voor. Dat klopt, ik heb de Mekong Delta bezocht in Zuid-Vietnam. De rivier loopt door 5 landen: China, Vietnam, Laos, Cambodja, Thailand.

Het nationaal museum is gevestigd in het voormalige koninklijke paleis. In een tempelachtig gebouw staat een gouden Boeddhabeeld dat beschouwd wordt als het belangrijkste Boeddhabeeld van Laos. De naam Luang Prabang heeft de stad te danken aan dit Boeddhabeeld, wat Pha Bang (groot heilig beeld) genoemd wordt. Helaas mogen er van het beeld geen foto’s worden gemaakt. Er zit een dame die dat bewaakt met haar leven! Het rugzakje mocht niet mee het museum in en een telefoon alleen als die in een broekzak kon. Helaas had ik geen broekzakken. Ook geen foto’s in het museum dus. Er is van alles te zien over de tijd dat Laos nog een koninkrijk was en over decoraties van tempels en (draag)stoelen van monniken.

Verder heb ik twee grote tempels bezocht, maar ben er onderweg nog veel meer tegengekomen. Allen heel goed bewaard gebleven en rijkelijk versierd.

Op zo’n dag moet je wel kiezen uit 2 goeden: schoenen waarop je de hele dag prima kunt lopen, zonder last te krijgen of schoenen die je heel gemakkelijk uit en weer aan kunt doen. Uiteraard moet je je schoenen uitdoen voor je een tempel binnen gaat. Hetzelfde gold voor het museum. Er zijn vast schoenen die het allebei hebben, maar die heb ik niet. De veters van mijn gympen beginnen er van te verslijten!

Rond een uurtje of 16 had ik wel even gezien en ging op mijn hotelkamer afkoelen en even liggen. Idee was om misschien rond 17.30 uur Phousi mountain op te klimmen. Een heuvel die midden in de stad ligt, met een tempelcomplex bovenop en een uitzicht over de gehele stad. 18.15 uur zou de zon ondergaan en dat moet een mooi gezicht zijn vanaf de heuvel. Jullie raden het al… ik was in slaap gevallen en werd te laat wakker 🙄. Morgen weer een kans!

Morgenochtend wil ik de aalmoezenceremonie van de monniken gaan bezien. Daarna word ik om 08.00 uur opgehaald om naar een rijstboerderij te gaan. Hier worden alle stappen van het telen van rijst uitgelegd en kennelijk mag je zelf ook e.e.a. uitvoeren. Nu maar snel mijn bedje in, de wekker gaat om 05.00 uur 🥱.