Respect

Het was me natuurlijk al veel eerder opgevallen, maar vandaag nog een beetje extra. Ik denk dat ik over het algemeen best een harde werker ben, maar jongens, dat haalt het echt niet bij de harde werkers hier! Natuurlijk generaliseer ik nu, maar ik heb echt nog geen Vietnamese medewerker gezien die niet met een glimlach op het gezicht zijn of haar werk met hart en ziel uitoefent.

Gisteren en vandaag had Sunney de leiding op de boot en over het vervoer daarheen en terug. Letterlijk álles hield ze in de gaten, stuurde haar collega’s aan, wist wat iedere gast wilde of juist niet en was steeds in voor een grapje. Na afloop sprak ik haar en vroeg of ze nu meteen weer terug moest met een volgende groep. Ja, dat moest ze inderdaad. Op mijn vraag wanneer haar vrije dagen zijn, antwoordde ze dat ze 2 vrije dagen per maand (!) heeft. Stel je voor, een groep ophalen op de kade, naar de boot brengen, ze informeren alles regelen, met de tours mee gaan en ze dan terug brengen om direct hetzelfde te doen met de volgende groep. Haar tijd brengt ze dus met de collega’s op de boot door en 2 dagen per maand de tijd om vrienden/familie te zien. Pffff…

Verder benijd ik de chauffeurs ook niet bepaald. Zeker niet in een stad als Hanoi. Een compleet gekkenhuis in het verkeer, waar een tweebaansweg als 3 baans gebruikt wordt en langs alle kanten scooters, fietsers en voetgangers zich overal doorheen wurmen. Ik weet niet of de bussen en auto’s normaliter zijn uitgerust met piepsystemen als er iets of iemand te dichtbij is of in de dode hoek zit, maar dan hebben ze die, terecht, uitgezet. Je zou anders aan één stuk door gepiep horen en dan ook nog eens van alle kanten. Ik weet niet of het op het filmpje goed genoeg over komt, maar het is een poging.

Zoals verwacht, was het vanochtend bewolkt en was er dus geen zon te zien. De bergen in de ochtendmist waren zeker ook een mooi gezicht. De grot die je vandaag kon bezoeken, werd gisteren op wat foto’s getoond. Niet te vergelijken met de grotten in Phong Nha. Ik ben vanochtend heel vroeg even op gestaan om te genieten van de omgeving in de stilte van de morgen, maar ben daarna nog even lekker terug mijn bedje in gekropen en heb de grot overgeslagen.

Van Halong Bay terug naar Hanoi is al een behoorlijke rit, maar ik was ook nog de laatste gast in de bus die bij het hotel werd afgezet. De chauffeur zei lachend tegen me dat ik een Citytour had gekregen. Dat was inderdaad zo, maar het was leuk om me samen met een Amerikaans echtpaar dat ik op de boot heb leren kennen te vermaken over de vele capriolen in het verkeer. Leuk, gepensioneerd, stel met een uitgesproken mening over Trump. Laat ik zeggen dat ze geen voorstander zijn 🙃.

Vanavond een restaurantje gevonden om de hoek van mijn hotel waar ik de maaltijd nog deels zelf in elkaar moest zetten. Op de foto zie je rijstvellen, groenten, fruit en varkensvlees om een citroengrasstengel. Je vult het rijstvel met groenten en fruit en legt het vlees er in. Dan rol je het geheel op en trekt het citroengras er uit. Dippen in de saus en smullen maar! Oh en had ik al verteld dat ik met de dag handiger word in het eten met stokjes? 🍜

Het eten is hier sowieso lekker en de koffie ook. Daar hebben ze nogal wat variaties in. Wat ik nog moet gaan proeven is eierkoffie. Ik laat jullie weten wat ik daar van vind. Veel Vietnamese koffie heeft een vleugje chocoladesmaak of als je white coffee neemt, is dat vaak met kokosmelk. Ik vind ze allemaal even lekker 😋.

Morgen wordt een museumdagje. Daar zijn er zoveel van in Hanoi, dat ik een keuzelijstje heb gemaakt met de musea die ik in ieder geval wil zien. Ook wordt het natuurlijk tijd voor de straat waar de trein doorheen gaat, zodat alles en iedereen zich tegen de muur moet drukken.

Nog een paar foto’s van gisteren van de camera. Gewoon, omdat het hier zó mooi is.