De tijd waarin de Rode Khmer (Khmer is overigens de naam voor het Cambodjaanse volk) het bewind voerde over Cambodja van 1970 tot 1975, heeft een diepe wond geslagen in het land. Als je iets van de Cambodjaanse geschiedenis en cultuur wilt leren kennen, ontkom je niet aan een bezoek aan het museum S21 en aan Choeung Ek, bekend onder de naam Killing Fields. Dat heb ik vandaag gedaan. Bewust op mijn eerste volledige dag in Phnom Penh, omdat ik al had verwacht dat het heftig zou zijn en dat niet als afsluiting van deze reis wilde.
Grotendeels mocht je bij beide geen foto’s maken, maar ik zou dat sowieso niet gedaan hebben. Dat voelt echt niet goed. De meeste mensen die ik vandaag zag, deden dat gelukkig niet. Op beide plekken was een audiotour beschikbaar die er zelfs in het Nederlands was. De informatie wordt onverbloemd gebracht, maar er heerst een respectvolle sfeer die bijna automatisch hetzelfde bij bezoekers oproept. Indrukwekkend dus en ook meteen genoeg voor een dag. Na terugkomst heb ik me in een zitje bij het zwembad genesteld met mijn Ereader.
De ritjes met de TukTuk duurden best even, wat me tijd gaf om onderweg nog maar eens goed te kijken naar dingen die me in de afgelopen weken zijn opgevallen.
Hangmatten. Je kunt ze hier in Indochina overal zien hangen, op een bouwplaats, naast een stalletje langs de weg, in een TukTuk. Mensen brengen er de pauzes in door of de tijd dat ze wachten op een nieuwe klant.
Wat kun je allemaal vervoeren op een scooter? Alles! Zomaar een greep van wat ik gezien heb: ladder, gezin van 5 personen, berg bamboestengels. Regelmatig zijn er metalen rekjes op een scooter bevestigd die dan de mogelijkheid geven om tientallen dozen, tassen of balen ineens te vervoeren. Aanhangers zijn er in allerlei varianten.
Stalletjes langs de weg zie je natuurlijk overal, maar zo af en toe ook echt in the middle of nowhere, waardoor je je afvraagt of ze ooit wel iets verkopen en wat doet de verkoper dan met de verse producten die er hangen, zoals vlees, vis en fruit?
Deels onafgemaakte gebouwen. In Laos heb ik het niet gezien maar hier rondom Phnom Penh en in alle grote steden in Vietnam wel: een gebouw dat uit meerdere segmenten bestaat of een reeks dezelfde gebouwen waarvan een deel of 1 gebouw is afgewerkt, ingericht en in gebruik genomen, maar de rest casco is, vaak zelfs zonder ramen en deuren. Bij Halong Bay zag ik dat met hele appartementencomplexen, hier in Phnom Penh met aaneengeschakelde winkelpanden met appartementen er boven. Op de foto’s misschien niet heel goed te zien (even inzoomen), maar in het echt een heel bijzonder gezicht.
Vanochtend had ik een mindere ervaring bij een bank. Ik had de TukTuk chauffeur gevraagd te stoppen bij een ATM. Ik pinde $100 en kreeg tot mijn verbazing een briefje van 100. Biljetkeuze heb ik hier nog niet gezien, maar meestal krijg je automatisch kleinere biljetten. Omdat wisselgeld vaak een issue is, leek me dit niet handig. Ik stapte daarom de bank zelf binnen en vroeg of ze het biljet (gloednieuw en net voor hun ogen uit hun eigen pinautomaat gehaald) konden wisselen. “Heeft u een bankrekening bij onze bank?” “Uh… nee…” “Oké, heeft u dan een paspoort bij zich?” “Nee, dat ligt veilig in mijn hotelkamer”. “Tja, sorry, dan gaat het niet lukken!” Als ik een tekenfilmfiguur was geweest, had je me met een groot vraagteken boven mijn hoofd de bank uit zien lopen. Wtf?
Daarna had ik het geluk dat ze bij Choeung Ek niet moeilijk deden toen ik de entree van $ 6 met een briefje van $ 100 wilde betalen. Ik kreeg $ 80 terug en de rest in Riel, dat dan weer wel. Maar goed, betalen met 2 verschillende valuta is dan ook weer heel gebruikelijk.
Morgen tijd voor nog wat bezienswaardigheden, ik moet dat Royal Palace ook maar eens van dichtbij gaan bekijken 😉, en souvenirjacht! Mijn hotel heeft twee restaurants, waarvan 1 een mix schijnt te zijn van de Franse en Cambodjaanse keuken. Dat ga ik vanavond maar eens uitproberen!
Vanochtend was ik al vroeg wakker, dus kon ik even genieten van de zonsopkomst en wat foto’s maken. 😍
0 reacties